اشتراک عینی در پاره ای از اشعار کیتس و سهراب سپهری

اشتراک عینی، شیوة بیان غیرمستقیم احساسات و عواطف است. به بیانی دیگر، شاعر با استفاده از آرایه های ادبی )استعاره، تمثیل، تشبیه و تناق ضنما، ...( و به کارگیری اشیا،موقعیت های مشخص، زنجیرة حوادث و یا عکس العمل هایی، احساسات خود را به بیانی قرار م یدهد. در نتیجه، آن واکنش « شعر » به تصویر می کشد و خواننده را دربرابر صحنة عاطفی را که شاعر قصد برانگیختن آن را در خواننده دارد، برم یانگیزد، بی آنکه آن احساس را آشکارا بیان کند. این گونه می نماید که تاکنون تحقیق برجسته و قاب لتوجهیاز اشتراک عینی از این دو شاعر دیده نشده است. این دفتر بر آن است تا فن اشتراک عینی را در اشعار جان کیتس انگلیسی و سهراب سپهری بیابد. از اشعار جان کیتس کهبررسی م یشوند، می توان از این موارد نام برد: اولین نگاه به هومر اثر چپمن، اندیمیون، قصیده ای برای بلبل، دربارة مرگ، قصیده ای درباب پاییز، نغمة تضادها، گلدان یونانی؛ و از اشعار سپهری می توان مسافر، همیشه، و چه تنها، با مرغ پنهان، صدای پای آب، واحه ای در لحظه، ساده رنگ، تنهای منظره و پیامی در راه را نام برد.